Relacja in progress.

Relacja in progress.

Po solidnym śniadaniu ruszamy w drogę. Koniec lenistwa - czas jechać dalej w świat! Na pierwszy ogień bierzemy Wyspę sobieszewską, atakujemy "górki wschodnie"(choć są na zachodzie Sobieszewa) i przechadzamy się wąskim pasem kamieni oddzielającym "Śmiałą Wisłę" od jezriora Ptasi Raj. Mamy uczucie jakbyśmy szli po wodzie bo otacza nas ona z każdej strony. Dużo jaszczurek, żabek i blisko podchodzących kaczek. Potem kierujemy się na wschód wyspy i pod jej koniec skręcamy na południe. Droga spokojna, średniej jakości. W wiejskim sklepiku kupujemy lody. Mamy wrażenie, że w panującym upale rozpływamy się sami równie szybko jak te lody. Potem docieramy do krajowej 7 i jedziemy nią na wschód. Samochód za samochodem, droga prowadzi na Wawę. Na szczęście pobocze dość szerokie. Jazdę utrudnia nam sakramencko silny wiatr czołowo-boczny i wykańczający upał. Początkowo utrzymujemy 20km/h, ale wiatr stopniowo nas osłabia, w pewnym momencie toczymy się już 14km/h i po 20 minutach stajemy przy zajeździe. Chowamy się za nim i choć przez chwilę zażywamy jako takiej ciszy - szum wiatru i szum samochodowych opon dość mocno męczy, przez chwilę dochodzimy do siebie. Rozpoczynamy ponowną walkę z wiatrem, do Elbląga mamy jeszcze 20km, udaje nam się je pokonać w tempie 17km/h. Na miejscu jesteśmy wykończeni, Dominikę boli głowa(przez Słońce?). Robimy zakupy w carrefourze i potem przyjeżdża po nas bardzo sympatyczny Mateuszu - nasz host. Wieczorem zasiadamy na tarasie przy grillu i piwie wraz z z nim, jego siostrą i jego dwiema koleżankami. Jest very nice.

Wstajemy późno i po załatwieniu kilka spraw na necie jedziemy na rowerach na plażę w Brzeźnie. Pompuje materac tak mocno, że w pewnym momencie słychać wybuch i w rękach trzymam kawałek gumy wyglądający jak peleryna przeciwdeszczowa. Po południu słońce nas olewa i chowa się za chmurami. Rzucamy na niego focha i zbieramy się z plaży. Robimy wizytę w warzywniaku, kupujemy całą gamę warzyw. Wieczorem przyrządzamy w piekarniku nadziewane cukinie. Są delicous.

Rano jedziemy na starówkę na której odbywa się jarmark dominikański, krążymy nieco centrum, zahaczamy o ulicę mariacką i katedrę mariacką. Następnie jedziemy do dzielnicy Nowy Port i zdobywamy tamtejszą zabytkową latarnię. Spod latarnii kierujemy się na plażę w Brzeźnie, gdzie zażywamy kąpieli słonecznej i morskiej. Po kilku h lenistwa wracamy do domu i przygotowujemy panierowaną smażoną cukinię, kartofelki i surówkę z marchwi. Oh yeah :) Dodatkowo pochłaniam smażoną rybkę :D

Poprzedniego dnia dość długo siedzimy z moim Ojcem, więc rano niespiesznie wstajemy. Następnie długo załatwiamy różne sprawy na necie(relacja, poszukiwanie couchów, wyszukiwanie info o atrakcjach godnych zwiedzenia) Do zwiedzania miasta zabieramy się późnym popołudniem, udajemy się do parku oliwskiego popodziwiać tamtejszy bardzo zadbany ogród i pocykać zdjęcia. Oglądamy również Katedrę Oliwską. Następnie jedziemy do Sopotu, chwilę stoimy przed sceną na której odbywa się koncert jakichś muzycznych weteranów grających m.in Beatlesów. Potem kupujemy pyszne gofry z prawdziwymi owocami i wychodzimy na latarnię. Potem spacer z rowerami po sopockich " krupówkach" Mijamy zawiśniętą na linie rzeźbę która wisi ponad nad nami. Z dalsza wygląda jak linoskoczek przechadzający się po linie. Rzeźba nie jest niczym umocowana na sztywno, po prostu stoi na linie...musi być niesamowicie wyważona. Z Sopotu do Gdańska wracamy fantastyczną drogą rowerową. Dystans symboliczny:)

Rano wstajemy stosunkowo wcześnie, wygrzebujemy się z namiotu i zwijamy manatki, bo nie chcemy,żeby nas ktoś przyłapał na noclegu na dziko. We Władysłowowie kupujemy świeże drożdżówki, rzucamy okiem na aleje gwiazd sportu i 62 metrowy dom rybaka z punktem widokowym na szczycie. Potem atakujemy półwysep helski i jedziemy świetną drogą rowerową, prowadzącą wzdłuż drogi. Jadąc nucimy sobie piosenkę " Highway to Hell", wymija nas również autobus linii 666. Dystans 6 km pokonuje jadąc w tunelu za traktorem z naczepą( wskoczyłem za nim na drogę) utrzymując stałą prędkość 35km/h i jadąc bezwysiłkowo:) Cóż to była za przyjemność..niestety w Kuźnicy odbija w bok a ja czekam na Dominikę. W Jastarnii podjeżdzamy pod latarnię, następnie pod sezonową pizzerię dominium, wsiadamy na stojący przed nią quad i robimy sobie foto, które wysyłamy MMSem do naszej placówki w Krakowie. Pod koniec drogi na Hel ścieżka prowadzi laskiem przy drodze i jedzie się ścieżką leśną na której wszystko w sakwach podskakuje. Na Helu podjeżdżamy pod tamtejszą latarnią, oglądamy również tamtejsze fortyfikacje poniemieckie. Zakupuje monetę 7 Heli = 7 złotych. Udaje mi się też nabyć kilk sztuk flądry prosto z połowu za śmieszne 6zł/kg. Są wypatroszone i mają ucięte łby, wieczorem ucinam im płetwy, zeskrobuje szorstką skórę, obtaczam w mące i smażę dla wszystkich - śpimy u mojego Taty w Gdańsku. Dostajemy się tam tramwajem wodnym, a właściwie płyniemy nim do Gdynii a potem przez Sopot jedziemy do Gdańska. Od Sopotu do Gdańska prowadzi świetna, dobrze oznakowana droga rowerowa. Po drodze poznajemy przypadkowo zagadanego przeze mnie mieszkańca Gdańska - Kubę, jadącego na rowerze z synkiem KRzysiem w foteliku. Dostajemy zaproszenie na kawę do firmy Kuby w Gdynii - biura podróży. Kuba po pracy bierze często małego, który kocha siedzieć na rowerze w foteliku i przejeżdża ok 50km:) Brawo!
Dzień kończymy przy rybce z wyjątkiem Dominiki wegetarianki, która papa warzywka z patelnii.

Rano wciągamy śniadanie, rozmawiamy chwilę z gospodarzem i dosiadamy nasze dwukołowe rumaki objuczone niczym pustynne wielbłądy. Lecimy na Lębork, po drodze udaje mi się rozbujać mój tabor do 56km/h, nie jest to 82km/h osiągnięte w Alpach Julijskich, ale też cieszy ;) Z Lęborka lecimy do Wejherowa, w którym odbijamy w boczne drogi i tłuczemy się nimi do końca dnia. Sakwy podskakują, wszystko w nich hałasuje, menażki się obijają itd. W Wielkiej Plaśnicy oddajemy hołd przed największą zbiorową mogiłą w Polsce z czasów II Wojny Światowej. W Leśniewie mijamy pomnik śpiącego żołnierza oraz orła na kuli. W Mechowie oglądamy tamtejszą atrakcje: Skały Mechowskie, czyli coś jak miniaturka błędnych skał w Sudetach. Potem przez Starzyno, Starzyński Dwójr i Łebcz docieramy do Jastrzębiej Góry. Znajduje się tam najbardziej na północ wysunięta część Polski, strzelamy sobie foto przy symbolicznym pomniku "polskiego nordkappu" i kierujemy się ku Rozewiu. Dojeżdżamy do latarni o 19.15..a była czynna do 19. No cóż..zaoszczędzone 3zł za wstęp:P Ceny tamtejszych pól namiotowych nie są przyjazne, więc zaszywamy się w pobliskich krzaczorach zastanawiając się nad tym jak bardzo mój oczojebitny żółty namiot jest zauważalny w gęstwinie w którą wleźliśmy. Na szczęście w nocy nikt nas niepokoi.

Z Darłówka jedziemy do Darłowa, rzucamy okiem na zamek książąt pomorskich, potem kierujemy się do sentymentalnej dla mnie miejscowości - Jarosławca, do którego jeździliśmy często z rodzicami jak byłem mały. Jedziemy pod Latarnię, Dominika wdrapuje się na górę, ja pilnując rowerów wdaję się w rozmowę z rowerowym małżeństem z Bielska, którzy są zdziwieni płaskością pomorza:) Mają porządne górskie bajki którym się przyglądam. Jedynie obręcze Alexrims budzą moje zastrzeżenia - do XC wydają się za słabe, reszta rowerów wypas.
ODwiedzam ośrodek do którego zawsze jeździłem: "Bałtyk". Okazuje się,że nie ma w nim już drewnianego zamku który był uwielbiany przez wszystkie dzieci, toczyły się tam zawsze wojny na szyszki, niejedno oko wtedy ucierpiało:) Zamek został zdemontowany bo zaczął butwieć..szkoda. Wielka szkoda. Napotykam wicekierownika Stefana, który przyjaźni się z moim Ojcem Chrzestnym, który nadal jeździ tam co roku - mam go pozdrowić.
Potem jedziemy do Ustki, zaliczamy tradycyjnie latarnie i rozmawiam z panem ze sklepu z bursztynami który planuje odbyć wyprawę do Santiago de Compostela, którą miałem okazję przejechać. Udzielam mu wskazówek i zostawiam nr tel w razie dodatkowych pytań.
Następnie lecimy na południe do Słupska, gdzie odbijamy na wschód w stronę Lęborka. Powoli robi się ciemno, więc zaczynamy rozglądać się za noclegiem. Przy jednym z 5 gospodarstw w wiosce Chlewnica stoi opustoszała murowana szopa. Wchodzę na posesję, walę w drzwi i pytam czy możemy się tam przespać. Otrzymujemy permission na kimę za domem. Stawiamy namiot, rozpalam małe ognisko,obkładam je cegłami i przykrywam znalezioną nieopodal blachą z okręgłym wycięciem, tworząc kuchenkę. Z otworu wydobywają się jęzory ognia, stawiam tam menażkę i pichcę spaghetti. Zajadamy się ze smakiem. Co prawda mam butlę z gazem...ale lubię poczuć się trapersko. Spokoju nie dają nam niesamowicie natrętne koty. Zjadą kromkę chleba i wafla ryżowego.

Rano po kilku h snu wstajemy i z prędkością światła połykamy śniadanie, wrzucamy sakwy na rower i wraz z rodziną Maćka oraz 4 hostami jedziemy na rowerach(Maciek pożyczył Rumuńskiej parze bajki, ma ich zresztą 24!) do Ustronia Pomorskiego w którym uczestniczymy w kilkuminutowym programie kawa czy herbata, który nagłaśnia wyprawę Maćka. PRzy okazji promujemy sponsora - Mlekovitę. Potem żegnamy się dziękując za gościnę i ruszamy w swoją stronę - w kierunku latarnii w Gąskach, która jest całkiem wysoka.
Potem zdobywamy Mielno, skąd jedziemy pomiędzy jeziorem Jamno a morzem do Łazów. Napotykamy tam krakowskiego cyklistę na tallbiku! Niewtajemniczoym tłumaczę, tallbike to tak jakby rower na rowerze a w zasadzie dodatkamowa rama montowana na ramę roweru, dzięki temu siedzi się duuuuużo wyżej. Tallbike był pomalowany w kolory rasta: zielony, żółty, czerwony. Ucinamy sobie pogawędkę. Stamtąd przedzieramy się drogą przez pola, na której wytłukliśmy zady maksymalnie i poddaliśmy mocowania sakw sprawdzianowi. Docieramy w końcu do Iwięcina dziękując za asfalt. Lecimy do Darłowa, robimy zakupy i wpadamy do Darłówka. Hop na latarnię i kilka fotek z góry. Potem napotykamy coś co nas zaciekawia, most, który w czasie gdy płynie statek rozsuwa się na dwie strony(składa się z 2 części) i każda części wsuwa się na ląd po szynach. Ciekawa, prosta konstrukcja - fajny pomysł. Potem idziemy do końca falochronu gdzie wędkarze co chwila coś łapią. Fale morskie mocno uderzają o to "molo" i co jakiś czas woda wszystkich ochlapuje. Dowiadujemy się o pobliskim koncerci reggae, zajeżdzamy tam i okazuje się,że można blisko sceny rozbić namiot za piątkę od łebe, co prawda bez dostępu do prysznica a ubikacja płatna, ale korzystamy z tej opcji. Potem po piwku i zasypianie w 3- kolorowych rytmach.