W pracy, czyli rozwożąc pizzę krakowskimi uliczkami

Ruch taki sobie. W drodze powrotnej jadę pod wiatr i śnieg sypie mi w oczy. Nie chce mi się stawać i wyciągać okularów z plecaka, więc jadę z pochyloną głową prawie nie widząc drogi, ale znam ją na pamięć. W drodze zaczyna mi się odkręcać lewa korba, jadę wolno, bo wiatr mocno mnie osłabia i modlę się abym dojechał zanim korba odpadnie, udaje się to na styk!